ERSHI
AYOLLARINING JASORATI
Zaxro Shuxratovna
Shuxratova,
Andijon davlat universiteti Tarix fakulteti
Arxivshunoslik
yo’nalishi 204-guruh talabasi.
Muhtaram Prezidentimiz Sh.M.Mirziyoyev
ta’kidlaganidek, “Mamlakatimizdagidek boy tarix, bobolarimizdek buyuk allomalar
hech qayerda yo’q”. Shunday ekan biz yoshlarni oldida faqat boy tariximizni
o’rganib, ajdodlarimizga munosib farzand bo’lish qoldi, xolos. Vatanimiz
tarixining ildizlariga, o’zining xolisona yechimini kutayotgan dolzarb tarixiy
izlanishlarga e’tibor qaratishimiz zarur. Shu jumladan, Marhamat tumani ham
juda boy tarixga ega. Tuman markazida joylashgan Mingtepa arxeologik yodgorligi
ostida yotgan ikki ming ikki yuz yillik tarixga ega makonda hozirda O’zbekiston
Respublikasi Fanlar Akademiyasi Arxeologiya instituti va Xitoy Xalq
Respublikasi Ijtimoiy Fanlar Akademiyasi instituti olimlari bilan arxeologik
tadqiqotlar olib borilayotgani barchamizga ma’lum. Arxeologik izlanishlar
natijasida. Qadimgi Dovon davlatining poytaxti Ershi shahri bo’lganligi
aniqlandi. Yozuvchi Mannop Egamberdiyevning "Sariq ajdar hamlasi"
tarixiy romanida Ershi shahri tarixi haqida juda ko’p ma’lumotlar keltirilgan.
Bu qadimiy poytaxt shaharga o’sha davrdagi Xan davlati (hozirgi Xitoy)
tomonidan mil.avv.II asrda ikki marotaba hujum qilingan. O’sha paytda juda ko’p
hududlarni egallagan Xan davlati ikkala hujumda ham mag’lubiyatga uchragan.
Asarning I-qismida An-In ismli xitoylik qulning hayoti yoritilgan. An-In ikki
yoshga kirganda, uning otasi uni adashtirib kelish uchun bozorga olib boradi va
uni u yerdan bir notanish erkak olib ketib tarbiyalaydi. U otasining bu ishini
katta bo’lgach tushunib yetadi, o’sha paytda aholidan jon boshiga soliq
olingan. Besh yoshdan boshlab olinadigan soliq ikki yoshdan olinishi haqida
qaror chiqadi.Otasi soliq to’lashga imkoniyati yo’qligidan shunday qilishga
majbur bo’ladi. Yangi ota-onasinikida besh yoshga kirganda, bir insondan qarzi
borligi sababli An-Inni qullikka berib yuborishadi. Muallif shunday
ta’riflaganki, o’sha davrda qullarning ahvoli naqadar ayanchli bo’lganligini
his qilasiz. So’ng An-In yangi xo’jayininikida o’z sevgisini topadi. U yerda
xat savodi chiqadi. Sevgisiga erishmasa-da, lekin sevgilisi orqali qullikdan
ozod bo’ladi. Asarning keyingi qismlarida esa elchi Chjan Szyanning
sarguzashtlari yoritiladi. Shuningdek, ushbu asarda Ershi xalqining
bosqinchilarga qarshi qanday mardonavor kurashganligi haqida bayon etilgan.
Ayniqsa, Ershi ayollarining jasoratlari juda chiroyli ta’riflangan. Ayollardan
tuzilgan suvoriylar guruhi bo’lgan. Bu guruh Xitoyliklarga qarshi kurashda
jasorat ko’rsatishgan. Xitoyliklar bilan bo’lgan jangda yengilishgandan keyin
xitoyliklar suvoriylardan hayratlanib kimligini surishtirishgan. Shunda
Sirtlonbek ismli sotqin:" Xotinlar!... bizdi dovon ayollari ular...
!"-deydi ovozi titrab. Xitoy qo’shinboshisi Li Guan-Li titrayotgan
Sirtlonbekka qarab "Qaniydi-ya hamma dovonliklar shunga o’xshasa"
deya orzu qilgan. Hattoki, Ershilik ayollar jang maydonidan erlarining jasadlarini ham olib chiqib
ketishgan. Dovonda o’ttiz yoshdan kichik, ba’zan qirqqa yaqinlashgan ayollar
ham jangga kirgan. Faqat emizikli ayollargina uyda qolgan. Albatta, Ershi
ayollarining jasorati bugungi kundagi barcha ayollarga ibrat bo’ladi.
Shuningdek, хitoyliklarning Osmon o’g’li (o’sha paytda
Xitoy imperatori shunday deyilgan) o’zining bosh bog’bonini elchilar karvoni
bilan Dovonga jo’natib Osmontagi (xitoyliklar o’z davlatini shunday atashgan)
da Dovondagidek har-xil mevali bog’larga o’xshatib o’zlarining yurtida ham
bog’lar barpo etishgan. Qadimgi Dovon davlati o’zining samoviy otlari bilan
mashhur bo’lgan.O’sha davrdagi Xitoy imperatori U-Di otlarni ko’rib, "Agar
shu otlar mamlakatini bosib olsam, G’arb davlatlarini osongina zabt
etaman" mazmunidagi gaplarni aytgan. Xitoyliklar Dovonga bostirib kirib,
qamal qilganda Dovon qo’shinboshisi Chag’ribek suvsiz qolgan aholini qamaldan
ustalik bilan olib chiqib ketadi. Bu ham ajdodlarimiz naqadar jasur
bo’lganligidan dalolatdir. Hattoki, Xitoy qo’shinboshisi Li Guan-Li:"Bu
dovonliklarni qanday yengsa bo’ladi o’zi" deya tan berganligini ushbu
asardan bilishimiz mumkin.
Asarning tub mohiyatini Dovonga hujum, dushmanlarni
yengish uchun ajdodlarimiz jon olib, jon berib kurashganligi tashkil qiladi.
Ota-bobolarimizning jang usullari, oqilona harbiy taktikalari, o’sha davr
urf-odatlari, madaniyati mohirona tasvirlangan. Ta’kidlash joizki, bu roman
Qadimgi Dovon davlatining dong’ini dunyoga tanitdi. Xulosa qilib aytish
mumkinki, Bu asarni o’qigan har bir o’quvchida vatanparvarlik tuyg’usi paydo
bo’lishi shubhasiz.